Ο Εφιάλτης των κεντρικών Τραπεζών......

Η κατάσταση στην Ελλάδα βράζει πάνω 
στο πιο σημαντικό θέμα για το Χρηματοοικονομικό Σύστημα: 
τις "Εξασφαλίσεις" (collateral).

Η σύγχρονη χρηματοοικονομική θεωρία υπαγορεύει ότι τα κρατικά ομόλογα είναι τα πιο σίγουρα ( μηδενικού κινδύνου ) περιουσιακά στοιχεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος (ίδια κεφάλαια, δημοτικών ομολόγων, εταιρικών ομολόγων, καθώς και τα συναφή είναι όλα κάτω από κρατικά ομόλογα σε σχέση με το προφίλ κινδύνου). 
Ο λόγος: επειδή είναι πολύ πιο πιθανό για μια εταιρεία να χρεοκοπήσει, από μια χώρα.

Έτσι, το σύνολο του Δυτικού Χρηματοπιστωτικού Συστήματος έχει κρατικά ομόλογα (κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ, τα γερμανικά ομόλογα, ιαπωνικά κρατικά ομόλογα, κλπ) ως τα ανώτερα στοιχεία ενεργητικού που δόθηκαν για εξασφάλιση σε εκατοντάδες τρισεκατομμύρια δολάρια αξίας συναλλαγών.

Πράγματι, η παγκόσμια αγορά παραγώγων είναι περίπου 700 τρισεκατομμύρια δολάρια σε μέγεθος. Αυτό είναι πάνω από δέκα φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ. 
Κρατικά ομόλογα που περιλαμβάνουν ακόμα και ομόλογα χωρών υπό πτώχευση όπως η Ελλάδα είναι ένα από τα (αν όχι τα κύρια ) εχέγγυα, που αποτελεί τη βάση όλων αυτών των συναλλαγών.

Χαμένη μέσα στην καταιγίδα των μέτρων λιτότητας και του χρέους προς το ΑΕΠ η Ελλάδα, είναι το πραγματικό πρόβλημα που αφορά τις τράπεζες και τις ρυθμιστικές αρχές της ΕΕ.
Τι συμβαίνει με τις συναλλαγές που οι τράπεζες της ΕΕ έχουν χρησιμοποιήσει τα ελληνικά κρατικά ομόλογα ως εγγύηση;

Αυτή η ιστορία έχει αγνοηθεί εντελώς από τα μέσα ενημέρωσης. Αλλά αν έχετε διαβάσει ανάμεσα στις ψιλές γραμμές των συμβάσεων, θα αρχίσετε να καταλαβαίνετε τι πραγματικά συνέβη κατά τη διάρκεια της προηγούμενης ελληνικής διάσωσης.

Θυμηθείτε:

1) Πριν από το δεύτερο ελληνικό πακέτο διάσωσης, η ΕΚΤ αντάλλαξε  όλα τα ελληνικά κρατικά ομόλογα με  νέα ομόλογα που δεν επιδέχονται κούρεμα.

2) Το 80% των χρημάτων διάσωσης πήγαν στις τράπεζες της ΕΕ που κατείχαν τα ελληνικά κρατικά ομόλογα, όχι στην ελληνική οικονομία.

Αυτός είναι ο λόγος για τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις στην Ελλάδα βράζουν κάτω από ένα επιχείρημα: αν ή όχι θα περιλαμβάνουν μια πραγματική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, που θα επηρεάσει τους ομολογιούχους σε όλους τους τομείς.

Η Ελλάδα το θέλει αυτό. Οι ηγέτες της ΕΚΤ και της ΕΕ δεν το θέλουν για προφανείς λόγους, γιατί οποιοδήποτε κούρεμα του ελληνικού χρέους θα σημαίνει: 

 1) Μια μικρή αλλά σημαντική έκρηξη σε συναλλαγές τραπεζικών παραγώγων στην ΕΕ.

2) Αίτημα από την Ισπανία, την Ιταλία και τη Γαλλία ζητώντας παρόμοιες συμφωνίες. 
Τότε θα μιλάμε για πάνω από 30 τρις ​​δολαρίων σε υψηλές εξασφαλίσεις υπό αναδιάρθρωση (εξασφαλίσεων που είναι πιθανό να είναι πάνω από 30 τρις δολάρια σε συναλλαγές παραγώγων σε μεγάλες τράπεζες της ΕΕ).

Οι τράπεζες της ΕΕ ως σύνολο έχουν μόχλευση στο 26-προς-1. 
Σε αυτά τα επίπεδα μόχλευσης, ακόμη και μια πτώση 4% στις τιμές των περιουσιακών στοιχείων σκουπίζει έξω το σύνολο του κεφαλαίου τους. Και κάθε κούρεμα του ελληνικού, ισπανικού, ιταλικού και γαλλικού του χρέους θα είναι πολύ περισσότερο από 4%.

Η ΕΚΤ αγόρασε δύο έτη χρόνου με τη δέσμευσή της να κάνει "ό,τι χρειάζεται", αλλά η παγκόσμια φούσκα ομολόγων εξακολουθεί να μεγαλώνει. Αν σκάσει, πρόκειται να κάνει το 2008 να μοιάζει με αστείο.

Alex G.
zerohedge.com